Canan Yücel
Avukat ve dansçı Canan Yücel’in 19. İstanbul Tiyatro Festivali / Yeni Dalga kapsamında 21 Mayıs Çarşamba günü gösterimini yaptığı ‘‘It’s Ok!’’ bize bu soruyu sorduruyor. Kendi ortalama olma hakkını da savunmak adına gerçekleştirdiği performansta aslında tadı damağınızda kalan çok fazla ‘an’ı birarada yaşıyorsunuz.
‘Ben ortalama olmaya inanıyorum’ diyor Canan Yücel, her şeye rağmen, sistemin sizden en iyisi olmanızı, en çok çalışan, en yüksek performansı gösteren olmanızı istediği post-kapitalist / neo-liberal düzende bir isyan çığlığı atıyor. Bir gürültü yapıyor. Kendince taşları yerinden oynatıyor. İtiraf edelim ortalama olma fikri sizi de rahatlatmıyor mu? Yoksa siz de en iyi dansçı, en iyi öğrenci, en iyi uluslararası şirkette en yüksek düzeydeki en akıllı yönetici, en üstün performansa sahip avukat, en başarılı anne, en çok para kazanan beyaz yakalı olmaya yenildiniz mi? Etrafınıza bir bakın. Avrupa’nın en büyük alışveriş merkezinin, en yüksek gökdeleninin, en harika ıvırzıvırının reklamlarını göreceksiniz. Haydi daha somut olalım, Türkiye’nin en çok kömür çıkaran madenine bakın ve ardında bıraktığı nefessiz kalmış, bir kısmı yanmış bedenlere…
Peki Canan Yücel ne yapıyor? Ortalama olmaya inanıyor. Güllere, harekete, çaydanlığa inandığı gibi. Hayat bu kadar basit aslında. Bir de çıplaklığa inanıyor, ama Avrupa’da. Kutunun arkasındaki bir kara gölge gibi çıkıyor sahneye, inandıklarını sıralıyor bir bir ‘bir manifesto’ edasıyla. Sahnede biraz hareket, biraz dans görmek isteyenlere yine kendi deyimiyle ortalama bir dans sunuyor, daha iyisini görmüşsünüzdür elbet ama bu sefer de böyle olsun diyerek. Bir taşla iki kuş: hem güzel bir kız, hem biraz dans.
Aslında bir koca sistemin dayatmalarını suratınıza bir bir vuruyor. Hep en güzel bedenlerin en güzel hareketleri yapmalarını dayatan, partnersizsen hayatta bir anlamının olmadığını dayatan, en çok çalışan değilsen verimsiz olduğunu dayatan, en çok parayı kazanan değilsen bir değerinin olmadığını dayatan, hesaplı bir toplumsal inşanın ucundan bir ışık süzülüyor seyircinin üzerine. Ortalama olmanın negatif inşası. Şimdi o ışığa doğru gidip gitmemek sizin seçiminiz.
Özge Derman 